Vol beloften en wensen beginnen we er weer aan, een nieuw jaar. Wat zal het gaan brengen en maken we dit jaar onze goede voornemens waar. Stoppen met alles wat slecht voor ons is. Is alles wat slecht voor ons is, wel zo slecht kan je je afvragen. Waren we er anders niet allang mee gestopt? Veel dingen hebben helaas wel van die vervelende gevolgen.
De vakantiekilo’s plakken nog aan me vast en met de feestdagen werd het allemaal niet beter. Al zegt men dat je dikker wordt tussen oud en nieuw en kerst en niet tussen kerst en oud en nieuw. En het lijf is er al lang aan gewend om zoveel trappen te lopen, jammer, maar helaas. Ik klaag er een beetje over tegenover de watertorenheer, die dan lieve dingen zegt als: ‘Ik vind je leuk zoals je bent.’ En wijze dingen als: ‘Het is niet per sé zo dat als je wat dunner bent, dat je dan ook gelukkiger bent.’ Een waar woord. Het ‘als-dan principe’ gaat vaak helemaal niet op. Als ik dit of dat heb/ben, dan ben ik pas echt gelukkig.
Er zijn van die mensen die naar het buitenland vluchten omdat ze denken dat daar het geluk ligt, of nog erger, omdat ze zichzelf willen vinden. Je hoeft jezelf niet te vinden en je hoeft ook niet voor jezelf op de vlucht te gaan, want je neemt jezelf altijd overal mee naar toe, of je nu wil of niet. Verandering van omgeving helpt daar niet tegen, althans zeker niet op de lange duur.
Toen ik nog een klein meisje was, was er geen geld om naar het buitenland op vakantie te gaan. Op die manier kreeg ‘het buitenland’ an sich mythische vormen in mijn hoofd. Alsof je je ook anders zou voelen als je in een ander land was. Ik heb een broer die waarschijnlijk ook nog wel wat duiten in het zakje deed, als het gaat om het scheppen van verwachtingen. Dat deed hij bijvoorbeeld ook met computerspelletjes. Was ik er net niet bij toen Donkey Kong werd uitgespeeld (bij onze neef, want zelf hadden we natuurlijk geen spelcomputer) dan vertelde hij dat het eindfilmpje buitengewoon leuk was. Echt spijtig dat ik het gemist had en ik had wat gemist! Sindsdien ben ik altijd blijven geloven dat het einde van een computerspelletje een super tevreden gevoel zou moeten geven. Ook dat bleek niet het geval te zijn (op 1 keer na dan, serieus waar).
We groeien op met sprookjes en Amerikaanse pulp waarbij het idee van ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ nog verder wordt gecultiveerd. Alsof Sneeuwwitje niet acuut stopte met appels eten zodra ze in haar paleis zat met d’r prins. Hup, aan de chips, zo ging het en dan nog maar eens kijken wat het spiegeltje aan de wand te vertellen had.
Maar we zullen altijd wel op zoek blijven gaan naar een stukje verlossing en het ‘als-dan principe’ en dat is prima. Zo blijven we in beweging, want met alleen maar tevreden zijn, daar blijf je niet tevreden mee. En met ontevreden zijn al helemaal niet.
Och, ik heb nog wel wat goede voornemens op mijn lijstje staan, dit jaar moeten een hoop dingen echt anders! Eerst eens kijken waar die chocoladereep ligt die nog op moet, die kan maar weg zijn. Er staan nog wel wat visites en bezoekjes op de planning, dus de hele maand geen alcohol zal wel niet doorgaan. Maar het voornaamste dit jaar en dat hoop ik toch wel te bereiken is dat het gaat om ‘doen’ in plaats van ‘denken.’
Dat het maar een vruchtbaar jaar mag worden en veel plannen uitgevoerd zullen worden! En hopen op een supertevreden gevoel achteraf. Je zult het nooit weten als je het niet probeert en er voor gaat, hadseklats!